Gdyby kogoś interesowała Sztuka tatuażu, to gorąco zachęcam do zakupu albumu o w tym właśnie tytule, wydanej nie tak dawno przez wydawnictwo Buchmann. Książka jednak do lekkich nie należy i bynajmniej nie mam na myśli jedynie jej wagi :). Przyznam, że choć tematyka bardzo mi się podoba, to nie śledzę wiernie ani trendów, ani ich twórców. Dlatego z ciekawością zaczęłam przeglądać kartki i się zachwyciłam :).
Słowo klucz to Sztuka - nie jest to bowiem książka dla każdego. Autor nie pisał jej z myślą o młodzieży chętnej zaimponować delfinkiem na pośladku czy prostym tribalem na bicepsie podczas parady na plaży. Ogrom fotografii, jaką tu znajdziecie przedstawiają 'obrazy' wykonane na ciele. To dzieła, dla których płótnem jest skóra, a szczeciny pędzla zastępują igły. Bolesne skojarzenie :). Ale prawdziwe. Bo zazwyczaj pierwsze pytanie, jakie nasuwa się każdemu, kto chce mieć tatuaż, to: Czy to boli? Sam autor pisze:
"Odpowiedź na pytanie czy tatuowanie boli, brzmi: tak. Przecież igły są wbijane w skórę, to musi boleć. Jak bardzo - tego nie da się przewidzieć. To zależy od tatuażysty, klienta, umiejscowienia tatuażu i pogody (prawdopodobnie). [...] To dobry ból, a kiedy tatuaż jest już gotowy, przestaje się o nim pamiętać."
Ale nie myślcie od razu, że książka jest poradnikiem dla chcących się wytatuować. Zaledwie kilka ostatnich stron poświęconych jest procesowi przygotowania, wykonania i zabezpieczenia tatuażu. Cała reszta to historia...
Opowieść o początkach tatuażu pamiętających czasy pierwszych ludzi, a nie jak spora większość społeczeństwa uważa - pierwszego, wybudowanego więzienia. Czytając ma się wrażenie, że płynie się z czasem. Pozostawiając za sobą zmumifikowane ciało Otziego (ok 3300 r.p.n.e.), pokryte ponad 50 prymitywnymi rysunkami, wykonanymi sadzą. Liczne plemiona, pojawiały się i znikały, a wraz z nimi tatuaże ochronne i wojenne. Żeglarze, wilki morskie , wracając do domu przywozili nie tylko rum i sprośne przyśpiewki, ale również tatuaże, wykonane przez tubylców napotkanych na oddalonych wyspach. To dopiero początek opowieści, do której przeczytania gorąco zachęcam.
Sztuka tatuażu to również portfolio - znajdziemy tu krótkie notki i prezentację prac wybranych tatuatorów. Mnie ich nazwiska niewiele mówią, ciekawe są jednak informacje o nich podane skupiające się głównie na początkach pracy oraz stosowanych metodach, podejmowanych tematykach.
Bo to właśnie temat jest najważniejszy w tatuażu. Może pytanie 'co ma oznaczać?' jest mocno uproszczone, ale w zasadzie do tego się sprowadza. Russ Thorne zebrał w swojej książce podstawową wiedzę - opisał różne style, najczęściej podejmowane motywy, techniki wykonania i symbolikę najpopularniejszych elementów, takich jak czaszki, krzyże, smoki wschodu czy kwiatu lotosu, na różach skończywszy :). Taka encyklopedia dla początkujących. Zarówno przyszłych mistrzów, jak i ich 'chodzących dzieł '.
Pozwolę sobie ponownie stwierdzić, że jest to ciężka książka. Kredowy papier, twarda oprawa i 200 stron... Tak po prawdzie bliżej jej do albumu, w którym na równi czytelnik doceni i treści i fotografie. Te ostatnie są po prostu piękne. Wykonane przez profesjonalistów, barwne, przedstawiające zarówno całe tatuaże, jak i drobne szczegóły. Dopracowane w każdym szczególe - począwszy od charakteryzacji modeli, na grze światła i cienia skończywszy.
Cmokać nie będę, ale wydanie jest zdecydowanie atrakcyjne. Warto też zwrócić uwagę na fakt, iż nie mamy do czynienia z przedrukiem napisanego przez poprzednie pokolenie zbioru. Książka Tattoo Art: Inspiration, Impact & Technique from Great Contemporary Tattoo Artists w oryginale pojawiła się na rynku w drugiej połowie 2012 roku i zebrała wiele pozytywnych recenzji.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz